İSTİKLAL MARŞI VE AÇIKLAMASI

Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak;

                        Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.

                        O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak;

                        O benimdir, o benim milletimindir ancak.

            Mehmet Akif Türk milletine cesaret,ve tahammül aşılamak için ve onda bulunan duyguları harekete geçirmek için şiirine korkma sözüyle başlıyor. Bayrak bir milletin bir milletin geleceğinin ve bağımsızlığının sembolüdür. Bayrağın sönmesi türk milletinin istiklalini kaybetmesidir. Şair ülkemizde tek bir insan kalana  kadar bu vatanı savunacağımızı belirtiyor. O halde en son türk bireyi son nefesini vermeden türk istiklal ve bağımsızlığını yok etmek, türk bayrağını söndürmek mümkün değildir. Zira bayrağımız milletimizin yıldızıdır. Bayrağın kaderi ile milletimizin kaderi birbirine bağlıdır. Bayrak bizimdir, biz yaşadıkça onu elimizdenkimse alamaz.

            Türk milletinin bütün fertlerini öldürmedikçe bağımsızlığını kimse yok edemez.

                       

                        Çatma, kurban olayım çehreni ey nazlı hilal!

                        Kahraman ırkıma bir gül! Ne bu şiddet, bu celal?

                        Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helal...

                        Hakkıdır, Hakk’a tapan milletimin istiklal!

            Şair ikinci kıtada bayrağımızın o zaman ki kırgın, küskün, öfkeli halini dile getiriyor. Türk vatanının bazı parçaları, işgal edilmiştir. Bu yüzden bazı bölgelerde bayraklarımız indirilmiş yerine düşman bayrakları asılmıştır. Kaş çatmak öfke halini ifade  eder. Kaş ayrıca edebiyatımızda  hilale benzetilir. Sevgilinin  kaşları daima hilal şeklinde gösterilmiştir. Bayraktaki hilal de tıpkı nazlı bir sevgilinin kaşı gibi çatılmıştır. Kahraman türk milletini üzmektedir. Türkün beklediği, özlediği gülen bir bayraktır.

            Türk bayrağının gülmesi göklerde dalgalanmasıdır. Bir aşığın sevgilisinden güler yüz beklemesi gibi bağımsızlığa aşık türk milletide özgürlüğün sembolü olan bayraktan gülmesini beklemektedir. Bu milletimizin en doğal hakkıdır. Çünkü türkler bağımsızlıkları ve bayrakları uğruna pek çok kan dökmüşlerdir. Bu kanları bayrağa helal etmeleri için onun da nazlanmayı bırakıp göklerde dalgalanması gerekir. Türk milleti daima Allah’a inandığı ve taptığı için özgürlük onun hakkıdır.

                        Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım.      

                        Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşrım!

                        Kükremiş sel gibiyim, bendimi çiğner, aşarım.

                        Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım.

            Şair “ben” diyor.(Ancak  kastetdiği mana aslında bizdir türk milleti adına konuşmaktadır) Türk milleti ezelden beri hür yaşamıştır,hür yaşayacaktır. Onun özgürlüğünü elinden almak isteyen ancak çıldırmış olmalı,zira böyle bir harekete kalkışanlar ağır bir şekilde cezalandırılır. Türk milleti bağımsızlığı uğrunda önüne çıkacak her engeli aşacak güçtedir. O; böylesine yüce bir amaç için dağları delecek, enginlere sığmayıp,denizleri taşıracaktır güçtedir.

                        Garbın afakını sarmışsa çelik zırhlı duvar,

                        Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var.

                        Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imanı boğar,

                        “Medeniyet!” dediğin tek dişi kalmış canavar?

            Bu kıtada şair vatanımızı istilaya kalkışan avrupalılara meydan okuyor. 20. asrın başında avrupa medeniyeti 19.yy. deki görkeminden oldukça uzaktır. O sebeple şair bayıyı tek dişi kalmış canavara benzetiyor. Ancak avrupa mevcut teknik imkanlarını seferber ederek topuyla, tüfeğiyle, tankıyla bizi yok etmeye çalışmaktadır. Mehmetçik ise bu güce topla, tüfekle, mızrakla, kılıçla cevap vermeye çalışmaktadır. Avrupalı kendini çelik zırhla korurken mehmetçik ona iman dolu altın göğsüyle karşılık vermektedir.

                        Arkadaş! Yurdumu alçakları uğratma, sakın.

                        Siper et gövdeni, dursun bu hayasızca akın.

                        Doğacaktır sana va’dettiği günler Hakk’ın...

                        Kim bilir, belki  yarın, belki yarından da yakın.

            Şair kahraman Türk askerine hitap ediyor. Türk yurdunu alçakları uğratmaması için gerekirse canını feda etmesini öneriyor. Şehit gövdelerinin meydana getireceği siperler düşmana mani olacaktır. Mehmet Akif düşmanın çok kısa bir süre içinde bu hayasızca akına son vereceği Allah’ın Türk milletine Kuran-Kerimde vaad ettiği zafer gününün yarından bile daha yakın bir zamanda doğacağına inanmaktadır.

                        Bastığın yerleri “toprak!” diyerek geçme, tanı:

                        Düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı.

                        Sen şehit oğlusun, incitme, yazıktır, atanı:

                        Verme, dünyaları alsan da, bu cennet vatanı.

            Şair Türk ordusuna vatanın kutsallığını hatırlatıyor. Toprak ile vatan arasında büyük bir fark vardır. Toprağı vatan haline getiren onu elde etmek ve korumak için savaşan fertlerin varlığıdır. Kısacası sıradan bir toprak büyük bir değer taşımaz; ama vatan toprağı uğrunda şehit olan atalarımızın o topraktaki mezarlarıdır. Bu kutsal vatanı dünyalara değişmeyiz. Toprak dünyanın dünyanın her yerinde bulunur. Ancak atalarımızın kanlarıyla sulanan topraklar vatanımız üzerindedir.

                        Kim bu cennet vatanının uğruna olmaz ki feda?

                        Şüheda fışkıracak toprağı sıksan, şüheda!

                        Canı, cananı, bütün varımı alsında Huda,

                        Etmesin tek vatanımdan beni dünyada cüda.

            Bu vatan cennet kadar kıymetlidir. Şehit olanların ruhu dini inanışımıza göre doğrudan doğruya cennete gider. Şehitleimiz bu vatan toprağında yattığı için cennetten farksızdır. Bir avuç toprağı sıksak şehitler fışkıracak sanırız. Canımızdan çok sevdiğimiz insanları varımızı yoğumuzu Allah alsında yalnız yaşadığımız sürece bizi vatanımızdan ayrı düşürmesin.

                        Ruhumun senden, ilahi, şudur ancak emeli:

                        Değmesin mabedimin göğsüne namahrem eli.        

                        Bu ezanlar-ki şahadetleri dinin temeli-

                        Ebedi yurdumun üstünde benim inlemeli.

            Allah’a şair hitap ediyor. Mehmet Akif’in Allah’tan tek dileği ibadetyerlerinin göğsüne düşman elinin değmemesidir. Camilerimizden okunan ezanlar sonsuza kadar türk yurdunun üstünde inlemelidir. Çünkü bu ezanlar dinimizin temelidir.

                        O zaman vecd ile bin secde eder-varsa-taşım,

                        Her cerihamdan, ilahi, boşanıp kanlı yaşım,

                        Fışkırır ruh-ı mücerred gibi yerden na’şım;

                        O zaman yükselerek arşa değer belki başım.

            Ezan sesleri yurdumuzun üstünde inledikçe şehitlerimizinde ruhları şaad olacaktır. Ezan sesi sadece yaşayanlara değil, ölülere hatta onların mezar taşlarına  bile tesir eden yüce bir anlam taşır. Şehit atalarımızın her şeyden arınmış ruhları yerden fışkıracak, ezan sesiyle ayağa kalkacak ve dışa yükselecektir.

                        Dalgalan sen de şafakalar gibi ey şanlı hilal!

                        Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helal.

                        Ebediyen sana yok, ırkıma yok izmihlal:

                        Hakkıdır, hür yaşamış, bayrağımın hürriyet;

                        Hakkıdır, Hakk’a tapan, milletimin istiklal!

            Şair zafer gününün heyecanını yaşıyor. Şanlı bayrağımız dalgalandıkça gökyüzünü şafakla yarış edercesine gökyüzünü kızıl renge boyamaktadır. Türk milleti yeniden bağımsızlığına kavuşmuştur. Atrık onun için yok olma korkusu kalmamıştır. Bayrağımız şehitleri mizin kanlarını hak etmiştir. Bağımsızlık Allah’a tapan ve doğruluktan ayırmayan Türk milletinin en doğal hakkıdır.